Καλά, δε βρέθηκε ένας λεβέντης επίσκοπος να τον ανακαλέσει στην τάξη για τα όσα απαράδεκτα είπε;

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: « διὰ τῆς συμμετοχῆς ἡμῶν εἰς τὴν Οἰκουμενικὴν Κίνησιν καὶ ἰδίᾳ διὰ τῶν θεολογικῶν διαλόγων δίδεται ἡ μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως…»

EΔΩ

Οι μικτοί γάμοι Ορθοδόξων με ετεροδόξους γίνονται με την προϋπόθεση ότι τα τέκνα θα βαπτιστούν Ορθόδοξα. Αυτό γιατί ξεχνά να το αναφέρει ο Οικουμενικός Πατριάρχης;
Επιπλέον: Οι μικτοί γάμοι δεν σημαίνουν και αποδοχή της συμπροσευχής με ετεροδόξους, ή, ακόμα περισσότερο αποδοχή "κοινής λατρείας" όπως λέει ο κ. Βαρθολομαίος. Αποτελούν μία ειδική περίπτωση που όντως απαιτεί οικονομία. Τι σχέση έχει αυτή η ειδική περίπτωση με τις θεατρινίστικες συμπροσευχές με ετεροδόξους κληρικούς στις οποίες συμμετέχουν και κληρικοί του Οικουμενικού Πατριαρχείου; Γιατί εμπαίζει την κοινή λογική ο κ. Βαρθολομαίος; Οι φαναριωτισμοί δεν είναι δυνατό να γίνουν πιστευτοί από νοήμονες και σκεπτόμενους πιστούς....
Κατά δεύτερο λόγο, τεκμηριωμένη και έλλογη κριτική κατά των οικουμενιστικών θεατρινισμών δεν έχουν ασκήσει περιθωριακοί ζηλωτές, αλλά έγκριτοι κληρικοί και θεολόγοι του αναστήματος του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς, του π. Ιωάννη Ρωμανίδη, του π. Δημητρίου Στανιλοάε, του π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ. Αλλά και οσιακής μνήμης γέροντες, όπως ο όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης, ο όσιος Γαβριήλ ο Γεωργιανός, οι μακαριστοί Φιλόθεος Ζερβάκος, Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, αλλά και αγιασμένοι ρουμάνοι γέροντες, όπως ο π. Ιουστίνος Πάρβου, ο π. Γεώργιος Καλτσίου...
Ένα δεύτερο σημείο: Είναι αλήθεια ότι στην εκκοσμίκευση της σύγχρονης κοινωνίας, η Εκκλησία οφείλει να αντιτάξει ένα σύγχρονο τρόπο έκθεσης της διδασκαλίας της, αλλά όχι να την αλλοιώσει. Και ο πυρήνας της διδασκαλίας της Εκκλησίας, του κηρύγματός Της, είναι η μετάνοια, εν Χριστώ Ιησού φυσικά. Πού βρίσκεται η λέξη "μετάνοια" στην πατριαρχική προσφώνηση; Πολύς λόγος για το περιβάλλον και για τον σεβασμό της "ετερότητας" (λες και στην αρχαία Ρώμη που διαδόθηκε ο Χριστιανισμός δεν υπήρχε πανσπερμία φυλών και θρησκειών), ουδείς λόγος για μετάνοια. Αυτό δεν είναι απλώς εκκοσμίκευση της Εκκλησίας, είναι κατάπτωση της Εκκλησίας, είναι απο-χριστοποίηση της Εκκλησίας.
Εκκλησία που φοβάται να κηρύξει μετάνοια, Εκκλησία που παύει να είναι ιεραποστολική και αναλώνεται σε διεκδικήσεις δικαιοδοσίας, γίνεται άλας ανάλατο..